FINIS TERRAE, het einde, een begin
Kan kunst de wereld redden? Misschien wat kort door de bocht, maar kunst kan op een subtiele manier aandacht vragen voor mondiale problemen waarmee we vandaag worden geconfronteerd en die letterlijk ‘het einde van onze planeet’ zouden kunnen betekenen.
FINIS TERRAE, het einde, een begin
Een stadsproject in Antwerpen, ook in ons museum Snijders&Rockoxhuis
De tentoonstelling loopt tot 26 februari 2023.
Meer info vindt u op de website van het Snijders&Rockoxhuis.
De galerij Geukens&De Vil in Antwerpen, samen met Lien Craps en Eric Rinckhout, hebben de handen in elkaar geslagen en 50 kunstenaars uitgenodigd die op 13 unieke plekken in de stad hun visie op dit thema verbeelden. Kunst in onder meer de tuinen van de kathedraal en de Sint-Joriskerk, in de ontwijde Sint-Nicolaaskapel, in een leegstaand appartement, bij Geukens&De Vil, in de romantische Vlaaikensgang, maar ook in de Nottebohmzaal, in privévertrekken van de familie Plantin en bij de heren Snijders en Rockox thuis!
In ons Snijders&Rockoxhuis gaan de kunstenaars in dialoog met de problematiek van milieu, angst, ziekte en armoede of de harde realiteit waarvan ze in de 16e en de 17e eeuw ook al wakker lagen. Om maar één voorbeeld aan te halen, de kleine ijstijd met een absoluut dieptepunt in de tweede helft van de 16e eeuw: strenge winters van september tot april, twee graden te koud, even desastreus als twee graden te warm.
De nature morte, een nieuw thema aan het begin van de barok, inspireerde Jan van Imschoot, Cindy Wright, Berlinde de Bruyckere, Charles de Geyter, Sanam Khatibi en Maarten van den Eynde. Het stilleven is een onderwerp met een dubbele bodem: schoonheid vastleggen in een schilderij of in een installatie, maar tegelijkertijd een vingerwijzing naar vergankelijkheid. De irreële wereld, een vlucht in de utopie, komt in deze onzekere tijd ook aan bod en daarvoor moeten we bij Emanuel Van der Auwera en bij Ben Sledsens zijn. Zij waren begeesterd door de geïdealiseerde landschappen in de renaissance en de barok.
Maar er is meer, troost in de natuur, op zoek naar naturalia, bijzondere stenen zeg maar, Babs de Cruyenaere en Peter De Meyer plukten ze weg uit hun biotoop en plaatsten ze in een andere context. Doch ook de keerzijde van deze schoonheid is de soms verwoestende kracht van de natuur, Thierry De Cordier getuigt. Naast lijden is er ook liefde, een bijzonder verhaal van Lara Gasparotto. Sven t’Jolle ten slotte neemt de maatschappij op de korrel en vindt voor zijn werk inspiratie bij Pieter Brueghel.
Cindy Wright, Cornucopia (2022)
Wrights werken sluiten nauw aan bij de Europese 17de-eeuwse schildertraditie waarin stilleven symbool staat voor vergankelijkheid. De 17de-eeuwse kunstenaars maskeren de vanitas in de schoonheid van hun schilderijen en in de geïdealiseerde presentatie, zoals in ‘Jacht op een everzwijn’ van Frans Snijders. Het werk van Wright verwijst naar de Hoorn des overvloeds uit de Griekse mythologie. We zien een berg met organisch afval. Wright linkt dit aan een hedendaagse problematiek: voedseltekorten aan de ene kant van de wereld en verspilling aan de andere kant.
Charles Degeyter (°1994, Brugge)
Charles Degeyter is altijd op zoek naar een thuis om zijn universum verder in te laten groeien. De fascinatie voor opgezette dieren had hij als kind al. Al vrij jong struinde hij antiquairs af op zoek naar de vreemdste naturalia. Die stukken, zoals de oude schedel van een hamerhaai of een opgezette glansspreeuw blijven naar eigen zeggen nog steeds de mooiste exemplaren uit zijn verzameling. Hij werkt nauw samen met een taxidermist.
Ben Sledsens (°1991, Antwerpen)
Ben Sledsens neemt een unieke positie in binnen de hedendaagse kunst. Zijn Thema’s – het portret, het landschap en het stilleven – zijn de klassiekste van de kunstgeschiedenis. Het werk ‘Mediterranean Lands¬cape’ (2021) wordt op dezelfde horizonlijn geplaatst tussen landschappen van onder meer (omgeving) Joachim Patinir. Het is een persoonlijke interpretatie van het aardse paradijs. De frisse blauw- en groentinten verbeelden de drang om te vluchten naar dit stukje natuur, het Utopia.
Het werk van Sven ’t Jolle (°1966, Antwerpen)
Het werk van Sven ’t Jolle vindt zeer dikwijls zijn oorsprong in het nieuws of in een uitspraak van een politicus. Even graag gaat hij aan de slag met historische voorgangers, kunstgeschiedenis of populaire cultuur, zoals stripverhalen. In zijn werk neemt hij de waarden van de hedendaagse samenleving onder de loep en brengt hij met droge humor de ongelijkheid die erin schuil gaat, aan het licht.
