Geduld is een schone deugd … ook voor kunstinvesteerders

Christie’s, Sotheby’s en Phillips mogen zich op de borst kloppen. De totaalresultaten van de ‘marquee sales’ overstegen in New York het recordjaar 2018, als is het maar met een nipte 17 miljoen dollar. In tegenstelling tot 2018, waar Christie’s de concullega’s ver achter zich liet door de veiling van het Rockefeller Estate, liggen de opbrengsten wel wat dichter bij elkaar.

Rockefeller moest wel Macklowe als duurste naamcollectie ooit laten voorafgaan en niemand minder dan de legendarische galeriehouder Larry Gagosian zelf ging aan de haal met Warhols Shot Sage Blue Marilyn voor een duizelingwekkende 195 miljoen dollar. Voorts passeerden nog maar liefst drie Rothko’s, twee Monets en een Basquiat Dit laatste werk Untitled (1982) stamt uit de collectie van de Japanse textielmiljardair Maezawa die het kocht in 2016 voor 57 miljoen dollar, wat het werk toen tot de duurste Basquiat ooit maakte. Achteraf blijkt het een gouden aankoop want op 18 mei hamerde veilinghuis Phillips het werk af voor 85 miljoen dollar.

Deze vaststelling brengt ons tot de vraag hoe lang je een kunstwerk in je bezit moet hebben om van een goed financieel rendement te spreken. We laten binnen de context van deze analyse buiten beschouwing dat de eerste reden om kunst te kopen natuurlijk de esthetische meerwaarde is.

• 82 loten, iets meer dan een kwart van de tijdens de Marquee veilingen in New York aangeboden loten werden voor de tweede of derde maal via veiling aangeboden.
• Samen waren deze loten, waarvan er vijf niet verkocht werden, goed voor ongeveer 657 miljoen dollar, bijna een derde van de totale opbrengst.
• Gemiddeld bleven de werken iets meer dan 25 jaar in een collectie alvorens geveild te worden.
• Drie van de zeven kunstwerken die binnen de zeven jaar geveild worden, halen de oorspronkelijke veilingprijs niet.
• Met een gemiddelde jaarlijkse opbrengst van 7,1% (voor inflatie) doet blue-chip art (houdperiode van 25 jaar) het net iets beter dan de S&P 500.
• Niet elke periode levert hetzelfde resultaat op. Met een jaarlijks rendement van 5,3% doen de Impressionisten het minder goed dan hun naoorlogse collega’s die 9,5% laten optekenen.
• Met zes verkochte werken voerde Pablo Picasso de rangschikking aan met de meeste resales tijdens de meiveilingen. Met een gemiddelde houdperiode van 23,8 jaar en jaarlijkse opbrengst van 8,7% doet hij het net iets beter dan de gemiddelden.
• Twee kunstenaars in de top-30 slaagden er niet in om een meerwaarde op te leveren. Jeff Koons daalde 3,3% in waarde, terwijl Adrian Ghenie bijna een kwart aan waarde inboette.
• Slechts twee vrouwen vinden we terug: Helen Frankenthaler zorgde wel voor een jaarlijks rendement van 14,1% terwijl Carmen Herrera op zes en een half jaar haar werk zag stijgen van 437.000 naar 1.603.000 dollar.
• Winnaar van deze veilingronde is Mike Bidlo, die op dertien jaar een jaarlijkse opbrengst van 31% kon voorleggen.
   

• Veilingen zijn niet de juiste plek om snelle winst te boeken. Hoe korter de houdperiode, hoe minder kans op financieel succes. Wie toch van plan is om een kunstwerk snel opnieuw in de markt te zetten, maakt meer kans op de primaire markt of bij een private verkoop.
• Zoals we in de titel van dit artikel reeds aanhaalden, is geduld een schone deugd. En dat is zeker het geval voor kunstverzamelaars. Ook al doen de recente verkoopcijfers vermoeden dat de kunstmarkt niet te lijden heeft onder de huidige beursmalaise, toch is snel verkopen niet altijd succesvol. We denken hierbij aan Adrian Ghenie wiens werk in mei 2021 verkocht werd in Hong Kong voor 6,1 miljoen dollar en een jaar later nog slechts 4,6 miljoen opbracht in New York.
• Blue-chip art (topwerken) genieten de voorkeur. 75% van de resales betrof werken van Impressionisten, Naoorlogse en Moderne kunstenaars. Met een opbrengst van 7,3% en een houdperiode kan kunst een interessante asset class zijn in het vermogen.
•  … maar vergeet ook niet te genieten van uw kunst, want de esthetische waarde van een kunstwerk vormt de basis van elke aankoop.