Op een bepaald moment in uw relatie kunt u tot de vaststelling komen dat u niet meer hetzelfde levenspad bewandelt als uw partner.

Naast de emotionele rollercoaster die u doormaakt, komt misschien ook de gedachte op om uw partner zoveel mogelijk uit te sluiten uit uw nalatenschap.

Wat kunt u op dat vlak eenzijdig (lees: zonder tussenkomst van uw partner) regelen?

U bent gehuwd

Echtgenoten, zelfs deze gehuwd onder een stelsel van scheiding van goederen, hebben steeds recht op een voorbehouden deel van de nalatenschap van hun partner. Concreet is dit de helft van de nalatenschap in vruchtgebruik en minstens het vruchtgebruik op de gezinswoning en de huisraad. Enkel in het geval er kinderen uit een vorige relatie zijn, is het mogelijk om in het huwelijkscontract (lees: met toestemming van beide partners) de erfrechten van de langstlevende partner te ontnemen (Valkeniersclausule).

Als u echter beslist apart te gaan wonen, kunt u uw echtgenoot onder bepaalde voorwaarden toch volledig onterven. De volgende voorwaarden moeten hiervoor vervuld zijn:

• U woont reeds meer dan zes maanden feitelijk gescheiden op het ogenblik van overlijden
• U hebt bij de vrederechter een afzonderlijke verblijfplaats gevorderd of een echtscheidingseis wegens onherstelbare ontwrichting ingediend
• Tussentijds bent u niet opnieuw gaan samenwonen

Als bovenstaande voorwaarden cumulatief vervuld zijn, kunt u in een testament uw echtgenoot volledig onterven. Mocht één van deze voorwaarden niet vervuld zijn op het moment van uw overlijden, dan blijft uw echtgenoot de bijzondere bescherming genieten die de wet hem of haar geeft.

Een tweede mogelijkheid om de langstlevende echtgenoot te onterven, is door het afsluiten van een overeenkomst met een erfrechtelijk beding in het kader van een EOT (= echtscheiding bij onderlinge toestemming). Hier is vanzelfsprekend het akkoord van de partner nodig.

U bent wettelijk samenwonend

In tegenstelling tot gehuwde partners hebt u als wettelijk samenwonende partners geen reservataire aanspraken in mekaars nalatenschap. Het wettelijke erfdeel van de langstlevende wettelijk samenwonende partner bestaat slechts uit een beperkt vruchtgebruik (op de gezinswoning en het huisraad) dat hem/haar zelfs ontnomen kan worden door een andersluidend testament.

Aangezien een testament een eenzijdig document is, kunt u als wettelijk samenwonende partner dus zonder de andere partner daarvan op de hoogte te stellen, hem/haar dit vruchtgebruik ontzeggen. Uiteraard kunt u tevens overwegen de wettelijke samenwoning te beëindigen. Ook dit kunt u eenzijdig doen.

U bent feitelijk samenwonend

Feitelijk samenwonende partners erven niet automatisch van elkaar. Er moet dus in principe geen onterving gebeuren van de feitelijk samenwonende partner.

Heeft u hier nog vragen over? Uw private banker of wealth officer is uw eerste aanspreekpunt. Indien gewenst schakelt hij een expert Financiële Planning in die voor u klaarstaat voor het beantwoorden van al uw successievragen.

Aarzel niet om met ons contact op te nemen als u hierover vragen hebt.