Bent u gehuwd, dan wordt uw huwelijkspartner wettelijk vermoed de vader of meemoeder te zijn van het kind dat wordt geboren tijdens dit huwelijk. Dit is niet zo als u niet gehuwd bent. Dan moet de vader of meemoeder het kind erkennen om de afstamming vast te stellen.

Om beschouwd te worden als ouder van een kind moet de afstamming juridisch vaststaan. De afstamming langs moederszijde wordt vastgesteld door de vermelding van de naam van de moeder in de geboorteakte. De moeder is in principe de vrouw die van het kind bevallen is.

Wie de juridische vader of meemoeder van een kind is, wordt niet altijd automatisch bepaald. Er geldt een verschillende regeling naargelang het kind binnen dan wel buiten het huwelijk wordt geboren.

Bent u gehuwd, dan wordt uw huwelijkspartner wettelijk vermoed de vader of meemoeder te zijn van het kind dat wordt geboren tijdens dit huwelijk (of binnen de 300 dagen na de ontbinding of nietigverklaring ervan). Opgelet, in sommige gevallen betekent dit niet noodzakelijk dat de juridische ouder ook de biologische ouder is van het kind.

Ben u niet gehuwd, dan moet de vader of meemoeder het kind erkennen om als wettelijke ouder te worden aanzien. Opgelet, ook hier is het mogelijk dat een afstammingsband juridisch tot stand komt zonder dat de erkenner ook effectief de biologische ouder is.

De gevolgen voor het kind waarvan de juridische band met de ouder is vastgesteld zijn identiek, of het kind nu geboren is binnen huwelijk of buiten huwelijk erkend is. Het kind zal in principe evenveel van u erven.

Wilt u het erfdeel van uw kind beperken, dan kan dit maar moet u rekening houden met de regels van de reserve. Uw kinderen hebben samen recht op de helft van uw vermogen, ongeacht het aantal kinderen dat u hebt. U kunt uw kinderen ongelijk behandelen op het vlak van erfrecht. De helft van uw vermogen moet naar uw kinderen gaan, de andere helft mag u vrij verdelen. Dat deel kunt u aan één van uw kinderen of zelfs een totaal andere persoon nalaten, bijvoorbeeld via testament of via begunstiging in een levensverzekering.

Krijgt uw kind te weinig, dan kan uw kind zijn deel opeisen bij uw overlijden (de zogenaamde ‘vordering tot inkorting’). Uw kind kan ook kiezen om geen vordering in te stellen en het zo te laten. Ook kan uw kind er al tijdens uw leven, in een punctuele of globale notariële erfovereenkomst, akkoord mee gaan dat zijn beschermd erfdeel wordt aangetast. En tot slot kan uw kind ook na uw overlijden de erfenis weigeren. Dat laatste gebeurt vaak omwille van schulden, maar dat hoeft niet. Weigert uw kind zijn erfdeel na uw overlijden, dan gaat dit deel naar zijn/haar kinderen. Zijn er geen (klein)kinderen, dan gaat het naar de andere erfgenamen.

De erkenning kan plaatsvinden vóór, tijdens of na de geboorteaangifte voor de ambtenaar van de burgerlijke stand, met toestemming van de moeder van het kind. Opgelet, staat het vader -of meemoederschap vast door het huwelijk van de moeder of is het kind met toestemming van de moeder al erkend door een andere persoon, dan kan het zijn dat u eerst een procedure moet voeren om te vragen dit ongedaan te maken vooraleer u zelf als biologische ouder uw kind kunt erkennen.

Het kan zinvol zijn om een kind al vóór de geboorte te erkennen (de ‘prenatale erkenning’). Wanneer de vader of meemoeder zou komen te overlijden vóór de geboorte van het erkende kind, zal het kind van hem of haar kunnen erven, op voorwaarde dat het kind daarna levend en levensvatbaar wordt geboren. Het kind erft echter niet (automatisch) wanneer de juridische afstamming op het ogenblik van het overlijden nog niet is vastgesteld.

De wetgever maakt dus geen onderscheid tussen huwelijkse en buitenhuwelijkse kinderen die erkend werden. Ook wanneer een kind wordt erkend uit een (niet-)overspelige relatie of wanneer men kinderen uit meerdere huwelijken heeft, leidt dit ertoe dat het erfdeel van de andere kinderen wordt beperkt.

Aarzel niet om met ons contact op te nemen als u hierover vragen hebt.