Interview met Cindy Wright, kunstenares
Het intimistische werk van Cindy Wright bevindt zich in de collectie van o.a. het Museum van Elsene, het Las Vegas Art Museum, de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen en de Nationale Bank van België. Ook Paul Declercq en Marie-Rose Benoot (zie hun interview in de Private Expert van april) hebben een aantal prachtige werken van deze Belgische kunstenares in hun verzameling. Nieuw werk en een drukke agenda voor 2022 leveren gesprekstof voor een ontmoeting in haar atelier in Antwerpen.
Wist de 10-jarige Cindy al dat ze kunstenares wou worden?
"Als jong meisje wist ik al heel snel dat ik iets met tekenen wou doen. Ik volgde mijn hart en startte aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten de opleiding schilderkunst. Maar je studeert af en je beseft dat de wereld niet wacht op jou. De eerste tien jaar volgde toch wel een hevige strijd om stabiliteit te krijgen. Een periode van overdag schilderen en ’s avonds lesgeven bracht mij de rust om te groeien tot een gestructureerd kunstenaarschap."
Een van haar nieuwe werken met een dood roodborstje hangt nog te drogen in haar atelier.
U verenigt universele onderwerpen zoals dood, vergankelijkheid en ecologie in de betoverende kracht van één dood diertje. Hoe begint u aan dergelijke nature morte?
"Ik vertrek vanuit fotografie en maak mijn beelden allemaal zelf. Het is immers zeer belangrijk om zelf de camera vast te houden en op die manier te onderzoeken hoe iets er werkelijk uitziet, welke details mij fascineren. Ik neem de kijker wel eens in de maling. Als je goed kijkt, zie je dat er picturale elementen zijn die niet kloppen. In dit werk voeg ik drie verschillende beelden samen. Het roodborstje ligt op een plastiek zak die verandert in een plas water in de achtergrond. Het beeld gaat in de eerste plaats over de vergankelijkheid en de schoonheid die we in de natuur kunnen vinden maar ook over al de plastiek rommel die haar tegelijkertijd bedreigt. Er ontstaat als het ware een vergroeiing die we bijna normaal beginnen te vinden. Het is een tijdsdocument, het vertelt iets over onze tijdgeest."
Uw werken kenmerken zich eveneens door hun grote formaat. Is dit een bewuste keuze?
"Toen ik nog studeerde aan de Academie werkten we tijdens modelschilderen ook al op groot formaat. De impact van grote schilderijen ontdekte ik eveneens via de Britse kunstenaar Lucian Freud. Met mijn rugzak trok ik naar Londen om inspiratie op te doen. Ook de grote beelden op de reclameposters fascineerden me in deze stad. Want wat probeert reclame te doen? De spic-en-spanbeelden moeten een belofte inhouden, iets invullen waaraan de maatschappij nood heeft als antwoord op angst voor dood en verval. Uiteraard doelt de reclame enkel op economische groei. Ik stelde mezelf de vraag hoe ik die taal op een andere manier kon gebruiken. Om een ander verhaal te vertellen waardoor we psychologisch sterker staan."
Maar we kunnen ons ook voorstellen dat de grootte van de werken niet alleen psychologisch maar ook fysisch een uitdaging is.
"Dat klopt inderdaad. Na een dag in het atelier ben ik ’s avonds uitgeput. Gelukkig moet ik slechts enkele stappen zetten om in mijn huiskamer te zijn."
Wat ook opvalt is de netheid van uw atelier. Penselen wachten als soldaten in slagorde op de strijd met de olieverf.
"Ik heb inderdaad orde en stilte nodig om mijn focus te houden. Anderzijds nodig ik graag verzamelaars uit in mijn atelier. Toch is verkopen nooit mijn uitgangspunt om werk te maken. Ik werk emotioneel intuïtief, wil gepassioneerd zijn en met verwondering kijken naar de kunstgeschiedenis. Op deze manier kan ik groeien in mijn werk. Wanneer er waardering volgt omdat mensen mijn werk willen kopen, is dat een groot compliment. Ik had een reden om een werk te maken en deel dat ook mee met de verzamelaar. Soms weet ik waarom mensen een bepaald werk uitkiezen. Het wordt gekocht met een dieperliggende betekenis. Mijn man en ik gaan zelf ook mee om het werk op te hangen. Mensen zijn blij om het werk te ontmoeten want op dat moment wordt het deel van hun dagelijkse leven. Bij belangrijke mijlpalen in mijn kunstenaarschap, zoals een museale tentoonstelling, nodig ik verzamelaars uit om deze momenten te delen."
Met een beperkt aantal werken per jaar is bereidheid tot bruiklenen een belangrijke factor?
"Dankzij de gulheid van verzamelaars, die werken in bruikleen willen geven, genieten we in België van een uitgebreide kunstwereld en bloeiende cultuur. De meeste verzamelaars vinden het niet erg om werk uit te lenen en zijn zelfs trots. Werk dat gevraagd wordt voor een expositie en dat in een publicatie komt, krijg op die manier erkenning. Ik vind het belangrijk dat verzamelaars mee zijn met het traject dat ik afleg tijdens verschillende tentoonstellingen. Ik maak maximum tien tot elf werken per jaar en heb dan ook hulp nodig van verzamelaars om die tentoonstellingen te vullen." (lacht)
Tijdens welke tentoonstellingen kunnen mensen uw werken zien in 2022?
"Dit jaar zal mijn werk te zien zijn in een aantal groepstentoonstellingen zoals Een zee van tijd in huis Zéphir in Westende, Stormloop in Herentals en Stil Leven in de Brusselse galerij DYS. Ik kijk uit naar de samenwerking met de kunstenaar Kris
Verdonck voor de tentoonstelling Extractions die plaats zal vinden in zijn atelier annex hangar in Sint-Jans-Molenbeek. Onze werken focussen beiden op ecologie en de omgang met een (koloniaal) verleden. Op deze tentoonstelling zal ik het werk Black Orange exposeren waarbij ik een sinaasappel onder een plexistolp plaatste en tijd zijn werk liet doen. De combinatie met de schedel vormt een perfect memento mori. De Eye to eye- tekeningen zijn te zien tijdens het kunstenfestival Moment in Tongeren. Jeroen Olyslaegers, Tom Lanoye, Erik Vlaminck, Joke Van Leeuwen, Peter De Graef en Fikri El Azzouzi schrijven elk een verhaal passend bij een uitgekozen tekening."
Voor meer info over tentoonstellingen en een uitgebreide biografie van Cindy Wright kunt u terecht op haar website: www.cindywright.org
